نگاهی به داستانهای پسامدرن

متولد 1933 آمریکاست. او همچون نویسنده ی پسامدرن دیگر «آلن روب گریه»‎ی فرانسوی معتقد است که دیگر نمی‌توان در قالبهای سُنتی و طرحهای قراردادی و شخصیت پردازیهای متداول مسائل و مشکلات دنیایی را که آشفته‌است و فاقد نظامی بهم پیوسته و منسجم می باشد بازگو کرد. لاجرم باید قالبی نو، هر چند نامتعارف، برای بیان دنیای پر از غرایب و آشفتگیهای بی‌معنی اما همچنان دلکشِ امروز جستجو کرد و بدان وسیله با واقعیات زندگی، واقعیات زندگیِ دهه‎ی ششم و هفتم قرن بیستم که در آن انسان دیگر نه مرکز اشیاء که موجودی در حاشیه است، آشنا شد.

رمزی و کنائی و معما وارند+ سفید گذاشتن بعضی از صفحات کتاب (به این منظور که خواننده آن صفحات را پُر کند)+ فاقد علامات سجاوندی (، ؛ : ؟ !) می باشند. + وجود پرسشنامه در متن کتاب+ کُلاژ می باشد (یعنی در متن داستان تکه‌کاری، مُتکسّر، تکه تکه و.... وجود دارد)+ معنا در انحصار نویسنده نیست، (نویسنده در پسامدرن حذف می شود)+ معنا در انحصار نویسنده نیست، (نویسنده در پسامدرن حذف می شود)+ پاراگرافها با هم نمی خوانند. مثلاً پاراگراف 1 با پاراگراف 4 می خواند. و پاراگراف 6 در واقع ادامه‌ی پاراگراف 2 یا 3 است. در واقع در این سبک گسستگی پاراگرافها وجود دارد.
- بارتِلمی در آثار خود از گوگول و کافکا و بورخِس تأثیر فراوان گرفته است. پاره‌ای از منتقدان ادبی او را به خاطر طنز تند و جدی‌اش «ساموئل بکت» امریکا دانسته‌اند.
- آثار مشهور بارتِلمی: مجموعه‌های «برگرد، دکتر کالیگاری»، «زندگی شهری» «اندوه»، «لذات گناه‌آلود»، «آماتورها»، «تمرینهای ناگفتنی...» و دو داستان بلند «سفیدبرفی» و «پدر مرده»
- پسامدرنیسم یا پست مدرنیسم، اصطلاحی است که برای نشان دادن پیشرفت‌ها و تغییراتی به کار می‌رود که در ادبیات، هنر، موسیقی، معماری و فلسفه از سال‌های 1950 به بعد در امریکا و کشورهای اروپایی پیش‌آمد و در پایان دهه‎ی 1960 به عنوان جنبش فرهنگی و هنری نیمه دوم قرن 20 شناخته شد. منبع مقاله :
متن منابع